10-06 toch nog wat te beleven

Wat ik schreef was niet helemaal waar, laat ik bij het begin beginnen met Tinny naar de stad gaan is wel leuk alleen je doet er wat lang over dat is niet haar schuld maar van Sukabumi die presteerde het weer om midden in de spits drumbands met een enorme zwik scholieren te laten paraderen maar nu slinger de slang dus van de ene naar de andere kant van de weg, hoe bedoel je chaos kweken. Wij kunnen je verzekeren dat het dan bloedheet in zo taxibusje is. Dan geld halen bij de bank, ik heb 6 keer moeten pinnen voordat ik het bedrag bij elkaar had, maar gelukkig kunnen we nu het hotel betalen en kunnen we mensen wat toestoppen echt het is geen 5 sterrenhotel maar je krijgt elke dag schoonbeddengoed en handdoeken al moet je ze af en toe even wijs maken dat je een badhanddoek wil en geen klein handdoekje aangezien ze hier amper engels spreken is het handen en voetenwerk en ik moet zeggen Leny krijgt daar toch ook handigheid in. Vanmorgen 10 juni  waren we in rep en roer Lony voelde zich helemaal niet lekker, ze leek wel een aangeschoten hert en kreeg het steeds benauwder en benauwder zo zelfs dat ze geen meter meer kon lopen zo erg was het. Uit eindelijk Marco op zijn werk gebeld en gevraagd wat te doen en daar ging het circus van start bellen met Marco dan telefoon aan receptie weer terug naar mij verbinding weg weer bellen volgende man Marco gegeven etc etc uiteindelijk was de oplossing wanneer de manager er was ik hem zou aanschieten om hem de situatie te vertellen dan weer Marco bellen en ja hoor dit ging werken met de manager naar de kliniek in Sukabumi daar werd Marco gebeld die zou dan naar de kliniek komen en verdomd als het niet waar is amper Marco neergelegd hoorde we drumbands die van de richting van Marcos werk kwamen dus die moest met enige vertraging aankomen ondertussen hadden we met de manager Lony in een soort 1e hulppost afgeleverd en werd ze onderhanden genomen aangezien Marco nog niet aanwezig was moest ik met'mijn enorme engels proberen te vertellen wat Lony mankeerde,was blij dat Marco binnen kwam praat toch even anders. Uiteindelijk kreeg ze een paardemiddel toe gediend en 2 x beneveld en zuurstof toegediend al met is dat wel lachen Marco had fotos gemaakt maar helaas zijn die verloren gegaan, verder kunnen we gerust zijn na pakweg 3 uur ziekenhuis mocht ze weer weg en dat kosten uiteraard een enorme smak centen we kregen medicijnen mee en weg waren we. Thuisgekomen bakkie thee of 2 en toen wij naar ons balcon en Lony lekker naar bed. Na 2 uurtjes slaap wij moesten haar wel wakker maken stond ze weer redelijk monter op de been. Oja op enorme kosten terug te komen, 3 uur arts  een assistente en een hoop ongeregeld, medicijnen en apotheek het enorme bedrag van 375000 roepias omgerekend € 25.00 hoe bedoel je nederland verziekt en verzuipt in zijn eigen zorg n wij kunnen je verzekeren de zorg was meer dan uitstekend.